Het huwelijk is een heel oud ritueel dat tot voor kort alleen mogelijk was voor hetero stellen.
Binnen de homogemeenschap bestond al heel lang de wens om ook een formele mogelijkheid tot verbinding te creëren.
In 2001 werd door de wetgever een nieuwe wet in het leven geroepen die dit mogelijk maakte: de wet op het geregistreerd partnerschap.

Een aantal jaren later werd ook het huwelijk opengesteld voor mensen van gelijk geslacht.
Het verschil tussen een huwelijk en geregistreerd partnerschap is dat bij een huwelijk het JA-woord bindend is en bij een geregistreerd partnerschap de handtekeningen op de akte.
Het JA-woord is bij een geregistreerd partnerschap dus niet nodig maar omdat stellen het toch vaak leuk vinden om JA tegen elkaar te zeggen wordt door de trouwambtenaar toch vaak de vraag der vragen gesteld: Neem jij aan tot je wettige geregistreerd partner … enz.

Als je een geregistreerd partnerschap aangaat bestaat de mogelijkheid om dit om te zetten in een huwelijk.
Andersom kan niet.
Ervaring leert dat sommige stellen liever voor het geregistreerd partnerschap kiezen omdat dat net even anders klinkt dan “wij gaan trouwen”.
Formeel gezien hebben een huwelijk en geregistreerd partnerschap precies dezelfde status.

Het uitwisselen van ringen tijdens een ceremonie is een ritueel dat begon aan de oevers van de Nijl bij de oude Egyptenaren.
De trouwring is een symbool van verbondenheid.
Er zit geen begin en geen eind aan en symboliseert daarmee de eeuwigdurende verbondenheid tussen 2 geliefden.
Het gat in de ring heeft een bijzondere betekenis: het is het symbool naar alle gebeurtenissen in het leven van de drager.
De oude Egyptenaren dachten dat vanuit de ringvinger van de linkerhand, de “Vena Amoris” (de ader van liefde), rechtstreeks naar het hart liep.
Dat is de oorspronkelijke reden van het dragen van de ring aan de linkerhand.
In Nederland hebben we dit ritueel geërfd van de Romeinen.
Zij gaven elkaar bij het trouwen een trouwring als officiële belofte van trouw.
Daarnaast was een duidelijk statement dat man en vrouw met elkaar verbonden waren.
In vroegere dagen droeg alleen de vrouw een trouwring en was het een geschenk van de man aan de vrouw.
Hij zocht de ring uit en gaf hem aan zijn vrouw.
Vanaf de 19de eeuw gingen ook mannen trouwringen dragen.

Het uitwisselen van ringen heeft dus geen formele maar een symbolische waarde.
Het brengen van de ringen kan door een “ringendrager”, ik zeg altijd de hoeder van jullie ringen.
Jullie kunnen ook kiezen voor een ring-warming ceremonie: je betrekt alle gasten hierbij door de ringen van achteren naar voren door te geven.
Zij kunnen dan de ringen even vasthouden en op deze manier een wens aan jullie meegeven het huwelijk in.
In ringen kun je ook symboliek gebruiken: een stel dat aan bergbeklimmen deed had de Mont-Blanc op de ringen vereeuwigd.
Een ander stel had de tekst van hun lievelingsnummer van Depeche Mode aan de binnenkant van de ringen gegraveerd : in 1 ring de tekst “all I ever wanted”, in de andere ring de tekst “all I ever needed”.

Vroeger was dat heel eenvoudig: eerst trouwde je wettelijk op het gemeentehuis en vervolgens werd de gang naar de kerk gemaakt.
Toen was het ook nog vaak zo dat het burgerlijk huwelijk op een gratis moment bij de gemeente plaats vond: het kerkelijk huwelijk was immers het belangrijkst.
Wat wel grappig is om te vermelden is dat de burgemeester van een gemeente stellen bezoekt die bijzondere huwelijksjubilea vieren: 50, 60 of nog meer jaren getrouwd.
Mensen van die generatie weten vaak alleen de dag van het kerkelijk huwelijk nog en zijn dan ook vaak heel verbaasd maar ook verrast als de burgemeester met een ingelijste kopie van hun huwelijksakte en een bloemenruiker voor de deur staat.

Trouwen kan in principe in elke Nederlandse gemeente.
Je moet daarvoor wel in Nederland wonen.
Als je in het buitenland verblijft kan je alleen in Nederland trouwen als 1 van beiden de Nederlandse nationaliteit bezit.
Je hoeft dus niet in je eigen gemeente te trouwen.
Tegenwoordig bestaat de mogelijkheid om ook buiten te trouwen.
Voorwaarde is dat de grond waarop je trouwt bij de locatie hoort waar je trouwt.

Zou je echt op een locatie willen trouwen die niet benoemd is als “huis der gemeente” (trouwlocatie) dan is het bij sommige gemeenten mogelijk om de locatie éénmalig te laten benoemen tot trouwlocatie.
Voor de voorwaarden hiervoor moet je je tot de gemeente wenden.
Indien de gemeente het niet toestaat of geen éénmalige benoemingen van locaties kent dan kan je overwegen om gratis wettelijk te trouwen en vervolgens ceremonieel op jullie droomplek.

Dus weten jullie een leuke locatie?
Ga ervoor en maak er jullie feestje van!

Een burgerlijk huwelijk is een huwelijk dat wordt voltrokken door een door de gemeente benoemde en beëdigde (buitengewoon) ambtenaar van de burgerlijke stand van een gemeente.
Dat huwelijk mag door zo’n trouwambtenaar in elke Nederlandse gemeente voltrokken worden dus niet enkel in jullie woongemeente.
Bij een burgerlijk huwelijk staat vaak een bepaalde tijd voor een huwelijk.
Voor info kijk bij tarieven/trouwen wat kost dat, op de site van de gewenste gemeente.
Als de door jullie gewenste trouwambtenaar in een andere gemeente het huwelijk voltrekt dan waar hij/zij benoemd is kan de trouwgemeente aanvullende voorwaarden stellen:

• hij/zij moet in een andere gemeente trouwambtenaar zijn (dit is overigens niet in elke gemeente een voorwaarde);
• hij/zij moet geregeld huwelijken voltrekken;
• hij/zij moet een verklaring omtrent het gedrag overleggen;
• een eigen trouwambtenaar is als “bijzit” aanwezig bij het huwelijk;
• extra kosten voor de benoeming van de trouwambtenaar.

Zou de gemeente niet de mogelijkheid bieden om de door jullie gewenste persoon het huwelijk te laten voltrekken dan zouden jullie kunnen kiezen voor een ceremonieel huwelijk.
Jullie trouwen dan op een ander moment, wettelijk, bij de gemeente en maken samen met de trouwambtenaar/ceremonieel spreker die jullie wensen, een ceremonie op maat.

Ik ben als trouwambtenaar benoemd maar voltrek hoofdzakelijk ceremoniële huwelijken en ga heel graag met jullie het avontuur aan.

Ik krijg van bruidsparen vaak de vraag: welke muziek moeten we kiezen of welke muziek is gebruikelijk?
Laat ik allereerst voorop stellen: niks is gebruikelijk.
Jullie kiezen die muziek waar jullie iets mee hebben : soul, jazz, hardrock, carnavalsmuziek, Nederlandstalig enz enz……dat wat bij jullie past.
Hebben jullie bv een herinnering aan een bepaald nummer dan kan dat heel mooi in de ceremonie ingepast worden.
Laat ik een paar voorbeelden noemen:

• Een bruid vertelde dat haar familie als lijflied “Lovely day” van Bill Withers had.
  Uiteraard zou dat nummer ten gehore gebracht worden.
  De ouders van de bruid hadden het plan opgevat om dit met het hele gezelschap in een flashmob vorm te geven.
  Er werd een avondje oefenen ingepland met alle daggasten.
  Tijdens de ceremonie was de verrassing heel groot toen het gezelschap beurtelings recht ging  staan en mee begon te zingen toen dit nummer ten gehore werd gebracht.
  Lovely day, lovely day, lovely day………..it was.
• Een bruidegom zong voor zijn lief, samen met zijn koor, “you’ve got a friend” van Carol King.
  De allergrootste verrassing was echter dat hij de solo voor zijn rekening nam.
• Een huwelijk van rasechte Mestreechse carnavalsvierders waarbij het bruidspaar opkwam met het nummer “Veer höbbe zin drin” van de Schintaler.
  De stemming zat er meteen goed in.
  Tijdens hun lovestory kon het “Iech bin zoe verleefd” van Beppy Kraft uiteraard niet ontbreken.
  En iedereen zong uit volle borst mee.
• Een bruidspaar verliet de trouwkamer van het gemeentehuis door een kleurrijke haag van vrienden en bekenden onder de tonen van een vrolijke franse chanson waarbij iedereen stond te dansen.
• “It’s raining men” van The weather girls, gekozen omdat het nummer een picketpaaltje markeerde voor een bruidspaar.
  Het hele gezelschap ging uit z’n dak ging en zong mee bij dit nummer.

KIES DIE MUZIEK DIE JULLIE EN JULLIE MOMENTEN TYPEERT♥

In Nederland kennen we scheiding van kerk en staat.
Dit betekent dat je burgerlijk huwelijk niet tegelijktijdig met het kerkelijk huwelijk kan worden voltrokken.
Het is overigens wel zo dat voorafgaand aan de kerkelijke inzegening het burgerlijk huwelijk al voltrokken moet zijn.
Bruidsparen die hiervoor kiezen geef ik dan ook altijd een “mooie kerkelijke inzegening” mee.
Doordat de ontkerkelijking in alle hevigheid doorzet trouwen steeds minder stellen kerkelijk.
Daardoor vinden stellen het vaak fijn om een extra touch aan het burgerlijk huwelijk te geven.
En daarvoor kunnen ze bij mij terecht.

Een anekdote:

2 dames hadden het kerkje in Lemiers, met de prachtige muurschilderingen van Hans Truijen, gekozen voor hun wettelijk huwelijk (een rondleiding waard).
Het kerkje was niet meer in gebruik voor heilige missen dus dat zou geen probleem opleveren.
Het was een kleurrijke huwelijksvoltrekking die opgeluisterd werd door een gospeltrio.
Ik ontving later een mooi bedankje van de dames.

Het geheel kreeg helaas nog een staartje.
Het kerkje bleek eigendom te zijn van het bisdom en daar waren ze allerminst te spreken over het feit dat 2 dames in hun kerkje in het huwelijk waren getreden.
Voor de gemeente een signaal om hier geen huwelijksvoltrekkingen meer te laten plaats vinden: het huwelijk is tenslotte open gesteld voor zowel hetero- als homosexuele stellen.

Muurschildering Hans Truijen kapel Lemiers

Enkele jaren later mocht ik toch weer voorgaan bij een huwelijk in deze kapel.
Het betrof een ceremonieel huwelijk.
Het stel woonde aan de overkant woonde en had de rode loper uitgelegd vanuit hun woning naar de ingang van het kapelletje.
Het werd een stralende dag waarbij hun 4 dochters volop deelden in hun geluk en voor hun uit liepen.
Ze tekenden allemaal de akte mee en de meiden kregen een armbandje want ook hun “trouwden mee”.